Hungarian edit

Etymology edit

First attested in 1565. Borrowed from Italian furfante, from forfare, from Latin foris + facere.[1]

Pronunciation edit

Noun edit

furfang (plural furfangok)

  1. ruse, trick
    Synonym: csel

Declension edit

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative furfang furfangok
accusative furfangot furfangokat
dative furfangnak furfangoknak
instrumental furfanggal furfangokkal
causal-final furfangért furfangokért
translative furfanggá furfangokká
terminative furfangig furfangokig
essive-formal furfangként furfangokként
essive-modal
inessive furfangban furfangokban
superessive furfangon furfangokon
adessive furfangnál furfangoknál
illative furfangba furfangokba
sublative furfangra furfangokra
allative furfanghoz furfangokhoz
elative furfangból furfangokból
delative furfangról furfangokról
ablative furfangtól furfangoktól
non-attributive
possessive - singular
furfangé furfangoké
non-attributive
possessive - plural
furfangéi furfangokéi
Possessive forms of furfang
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. furfangom furfangjaim
2nd person sing. furfangod furfangjaid
3rd person sing. furfangja furfangjai
1st person plural furfangunk furfangjaink
2nd person plural furfangotok furfangjaitok
3rd person plural furfangjuk furfangjaik

References edit

  1. ^ furfang in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading edit

  • furfang in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • furfang in Hungarian–English dictionary at SZTAKI