geblokt

See also: geblökt

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From blok +‎ ge- -d.

Adjective

geblokt (comparative geblokter, superlative gebloktst)

1. checkered

Declension

Declension of geblokt
uninflected	geblokt
inflected	geblokte
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		geblokt
indefinite	m./f. sing.	geblokte
	n. sing.	geblokt
	plural	geblokte
definite		geblokte
partitive		geblokts

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

geblokt

1. past participle of blokken

Declension

Declension of geblokt
uninflected	geblokt
inflected	geblokte
		positive
predicative/adverbial		geblokt
indefinite	m./f. sing.	geblokte
	n. sing.	geblokt
	plural	geblokte
definite		geblokte
partitive		geblokts