ginna

Faroese

Verb

ginna

1. to lure, entice, tempt, seduce

Ibanag

Verb

ginna

1. to hear

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɪnːa/
• Rhymes: -ɪnːa

Verb

ginna (weak verb, third-person singular past indicative ginnti, supine ginnt)

1. (transitive, with accusative) to entice, to allure
2. (transitive, with accusative) to dupe, to deceive

Conjugation

ginna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ginna
supine (sagnbót)		ginnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ginnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ginni	við ginnum	present (nútíð)	ég ginni	við ginnum
	þú ginnir	þið ginnið		þú ginnir	þið ginnið
	hann, hún, það ginnir	þeir, þær, þau ginna		hann, hún, það ginni	þeir, þær, þau ginni
past (þátíð)	ég ginnti	við ginntum	past (þátíð)	ég ginnti	við ginntum
	þú ginntir	þið ginntuð		þú ginntir	þið ginntuð
	hann, hún, það ginnti	þeir, þær, þau ginntu		hann, hún, það ginnti	þeir, þær, þau ginntu
imperative (boðháttur)	ginn (þú)	ginnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ginntu	ginniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ginnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ginnast
supine (sagnbót)		ginnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ginnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ginnist	við ginnumst	present (nútíð)	ég ginnist	við ginnumst
	þú ginnist	þið ginnist		þú ginnist	þið ginnist
	hann, hún, það ginnist	þeir, þær, þau ginnast		hann, hún, það ginnist	þeir, þær, þau ginnist
past (þátíð)	ég ginntist	við ginntumst	past (þátíð)	ég ginntist	við ginntumst
	þú ginntist	þið ginntust		þú ginntist	þið ginntust
	hann, hún, það ginntist	þeir, þær, þau ginntust		hann, hún, það ginntist	þeir, þær, þau ginntust
imperative (boðháttur)	ginnst (þú)	ginnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ginnstu	ginnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ginntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ginntur	ginnt	ginnt		ginntir	ginntar	ginnt
accusative (þolfall)	ginntan	ginnta	ginnt		ginnta	ginntar	ginnt
dative (þágufall)	ginntum	ginntri	ginntu		ginntum	ginntum	ginntum
genitive (eignarfall)	ginnts	ginntrar	ginnts		ginntra	ginntra	ginntra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ginnti	ginnta	ginnta		ginntu	ginntu	ginntu
accusative (þolfall)	ginnta	ginntu	ginnta		ginntu	ginntu	ginntu
dative (þágufall)	ginnta	ginntu	ginnta		ginntu	ginntu	ginntu
genitive (eignarfall)	ginnta	ginntu	ginnta		ginntu	ginntu	ginntu

Derived terms

• ginning

Italian

Verb

ginna

1. inflection of ginnare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative