gratificare
See also: gratificaré
Italian
editEtymology
editBorrowed from Latin grātificārī (“to oblige, to gratify”), from grātus (“kind, pleasing”) + faciō (“make”).
Pronunciation
editVerb
editgratificàre (first-person singular present gratìfico, first-person singular past historic gratificài, past participle gratificàto, auxiliary avére)
Conjugation
edit Conjugation of gratificàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms
editLatin
editVerb
editgrātificāre
Romanian
editEtymology
editNoun
editgratificare f (plural gratificări)
Declension
editDeclension of gratificare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) gratificare | gratificarea | (niște) gratificări | gratificările |
genitive/dative | (unei) gratificări | gratificării | (unor) gratificări | gratificărilor |
vocative | gratificare, gratificareo | gratificărilor |
Spanish
editVerb
editgratificare
Categories:
- Italian terms borrowed from Latin
- Italian terms derived from Latin
- Italian 5-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/5 syllables
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Romanian terms suffixed with -re
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms