halel
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish خلل (halel), from Arabic خَلَل (ḵalal).
Pronunciation edit
Noun edit
halel (definite accusative haleli, plural haleller)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | halel | |
Definite accusative | haleli | |
Singular | Plural | |
Nominative | halel | haleller |
Definite accusative | haleli | halelleri |
Dative | halele | halellere |
Locative | halelde | halellerde |
Ablative | halelden | halellerden |
Genitive | halelin | halellerin |