hamra

Icelandic

From hamar +‎ -a.

hamra (weak verb, third-person singular past indicative hamraði, supine hamrað)

(transitive, with accusative) to hammer, to pound
Synonyms: berja, banka, klappa

hamra — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hamra
supine (sagnbót)		hamrað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hamrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hamra	við hömrum	present (nútíð)	ég hamri	við hömrum
	þú hamrar	þið hamrið		þú hamrir	þið hamrið
	hann, hún, það hamrar	þeir, þær, þau hamra		hann, hún, það hamri	þeir, þær, þau hamri

past (þátíð)	ég hamraði	við hömruðum	past (þátíð)	ég hamraði	við hömruðum
	þú hamraðir	þið hömruðuð		þú hamraðir	þið hömruðuð
	hann, hún, það hamraði	þeir, þær, þau hömruðu		hann, hún, það hamraði	þeir, þær, þau hömruðu

imperative (boðháttur)	hamra (þú)	hamrið (þið)
	hamraðu	hamriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hamrast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hamrast
supine (sagnbót)		hamrast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hamrandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hamrast	við hömrumst	present (nútíð)	ég hamrist	við hömrumst
	þú hamrast	þið hamrist		þú hamrist	þið hamrist
	hann, hún, það hamrast	þeir, þær, þau hamrast		hann, hún, það hamrist	þeir, þær, þau hamrist

past (þátíð)	ég hamraðist	við hömruðumst	past (þátíð)	ég hamraðist	við hömruðumst
	þú hamraðist	þið hömruðust		þú hamraðist	þið hömruðust
	hann, hún, það hamraðist	þeir, þær, þau hömruðust		hann, hún, það hamraðist	þeir, þær, þau hömruðust

imperative (boðháttur)	hamrast (þú)	hamrist (þið)
	hamrastu	hamristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hamraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraður	hömruð	hamrað	hamraðir	hamraðar	hömruð
accusative (þolfall)	hamraðan	hamraða	hamrað	hamraða	hamraðar	hömruð
dative (þágufall)	hömruðum	hamraðri	hömruðu	hömruðum	hömruðum	hömruðum
genitive (eignarfall)	hamraðs	hamraðrar	hamraðs	hamraðra	hamraðra	hamraðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraði	hamraða	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
accusative (þolfall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
dative (þágufall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
genitive (eignarfall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu

Inflected form of hamar (“hammer”).

hamra

hamra

hamra

hamra (present hamrar, preterite hamrade, supine hamrat, imperative hamra)

to hammer (hit with a hammer)
(by extension) to hammer (hit hard)
(figuratively, usually with in) to hammer home
hamra in ett budskap
hammer home a message

Conjugation of hamra (weak)

	Active		Passive
Infinitive	hamra		hamras
Supine	hamrat		hamrats
Imperative	hamra		—
Imper. plural¹	hamren		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	hamrar	hamrade	hamras	hamrades
Ind. plural¹	hamra	hamrade	hamras	hamrades
Subjunctive²	hamre	hamrade	hamres	hamrades
	Participles
Present participle	hamrande
Past participle	hamrad
¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.