haznadar
English edit
Noun edit
haznadar (plural haznadars)
- Alternative form of hazinedar
Serbo-Croatian edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish خزنهدار (haznadar), from خزنه (hazna), خزینه (hazine, “treasury”) (Turkish hazne, hazine) + Persian دار (-dâr), present stem of داشتن (dâštan, “to have”). Akin to hȁzna (“treasury”).
Pronunciation edit
Noun edit
haznàdār m (Cyrillic spelling хазна̀да̄р)
Declension edit
Declension of haznadar
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | haznadar | haznadari |
genitive | haznadara | haznadara |
dative | haznadaru | haznadarima |
accusative | haznadara | haznadare |
vocative | haznadaru | haznadari |
locative | haznadaru | haznadarima |
instrumental | haznadarom | haznadarima |
References edit
- “haznadar” in Hrvatski jezični portal
- Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 323
- “haznadar”, in Речник српскохрватскога књижевног језика (in Serbo-Croatian), Друго фототипско издање edition, volume 6, Нови Сад, Загреб: Матица српска, Матица хрватска, 1967–1976, published 1990, page 704