hemja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hemja, from Proto-Germanic *hamjaną (“to press; hinder; restrict”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛmja/

  Rhymes: -ɛmja

Verb

hemja (weak verb, third-person singular past indicative hamdi, supine hamið)

1. (transitive, with accusative) to control, to hold back, to restrain

Conjugation

hemja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hemja
supine (sagnbót)		hamið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hemjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hem	við hemjum	present (nútíð)	ég hemji	við hemjum
	þú hemur	þið hemjið		þú hemjir	þið hemjið
	hann, hún, það hemur	þeir, þær, þau hemja		hann, hún, það hemji	þeir, þær, þau hemji
past (þátíð)	ég hamdi	við hömdum	past (þátíð)	ég hemdi	við hemdum
	þú hamdir	þið hömduð		þú hemdir	þið hemduð
	hann, hún, það hamdi	þeir, þær, þau hömdu		hann, hún, það hemdi	þeir, þær, þau hemdu
imperative (boðháttur)	hem (þú)	hemjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hemdu	hemjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hemjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hemjast
supine (sagnbót)		hamist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hemjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hemst	við hemjumst	present (nútíð)	ég hemjist	við hemjumst
	þú hemst	þið hemjist		þú hemjist	þið hemjist
	hann, hún, það hemst	þeir, þær, þau hemjast		hann, hún, það hemjist	þeir, þær, þau hemjist
past (þátíð)	ég hamdist	við hömdumst	past (þátíð)	ég hemdist	við hemdumst
	þú hamdist	þið hömdust		þú hemdist	þið hemdust
	hann, hún, það hamdist	þeir, þær, þau hömdust		hann, hún, það hemdist	þeir, þær, þau hemdust
imperative (boðháttur)	hemst (þú)	hemist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hemstu	hemisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

haminn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	haminn	hamin	hamið		hamdir	hamdar	hamin
accusative (þolfall)	haminn	hamda	hamið		hamda	hamdar	hamin
dative (þágufall)	hömdum	haminni	hömdu		hömdum	hömdum	hömdum
genitive (eignarfall)	hamins	haminnar	hamins		haminna	haminna	haminna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamdi	hamda	hamda		hömdu	hömdu	hömdu
accusative (þolfall)	hamda	hömdu	hamda		hömdu	hömdu	hömdu
dative (þágufall)	hamda	hömdu	hamda		hömdu	hömdu	hömdu
genitive (eignarfall)	hamda	hömdu	hamda		hömdu	hömdu	hömdu

Noun

hemja f (genitive singular hemju, no plural)

1. restraint, moderation

Declension

declension of hemja

f-w1	singular
	indefinite	definite
nominative	hemja	hemjan
accusative	hemju	hemjuna
dative	hemju	hemjunni
genitive	hemju	hemjunnar

Synonyms

• (moderation): hóf

Norwegian Nynorsk

Verb

hemja (present tense hemjar, past tense hemja, past participle hemja, passive infinitive hemjast, present participle hemjande, imperative hemja/hemj)

1. Alternative spelling of hemme