hlaða

See also: hlada

Icelandic

Etymology

From Old Norse hlaða, from Proto-Germanic *hlaþaną (“to load”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈl̥aːða/

  Rhymes: -aːða

Verb

hlaða (strong verb, third-person singular past indicative hlóð, third-person plural past indicative hlóðu, supine hlaðið)

1. (transitive, with dative) to pile, to stack
2. (transitive, with accusative) to load, to lade (a gun, a car, a ship)
3. (transitive, with accusative) to charge an electronic device

   Ertu búinn að hlaða símann?

   Did you charge the phone?

   Að hlaða rafgeymi.

   To charge a battery.

4. (transitive, with accusative) to build with stones or bricks

   Ég er að hlaða vegg.

   I am building a wall.

5. (impersonal, of snow) to fall

   Það hleður niður snjó.

   It's snowing heavily.

Conjugation

hlaða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hlaða
supine (sagnbót)		hlaðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hlaðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hleð	við hlöðum	present (nútíð)	ég hlaði	við hlöðum
	þú hleður	þið hlaðið		þú hlaðir	þið hlaðið
	hann, hún, það hleður	þeir, þær, þau hlaða		hann, hún, það hlaði	þeir, þær, þau hlaði
past (þátíð)	ég hlóð	við hlóðum	past (þátíð)	ég hlæði	við hlæðum
	þú hlóðst	þið hlóðuð		þú hlæðir	þið hlæðuð
	hann, hún, það hlóð	þeir, þær, þau hlóðu		hann, hún, það hlæði	þeir, þær, þau hlæðu
imperative (boðháttur)	hlað (þú)	hlaðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hladdu	hlaðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hlaðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hlaðast
supine (sagnbót)		hlaðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hlaðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hleðst	við hlöðumst	present (nútíð)	ég hlaðist	við hlöðumst
	þú hleðst	þið hlaðist		þú hlaðist	þið hlaðist
	hann, hún, það hleðst	þeir, þær, þau hlaðast		hann, hún, það hlaðist	þeir, þær, þau hlaðist
past (þátíð)	ég hlóðst	við hlóðumst	past (þátíð)	ég hlæðist	við hlæðumst
	þú hlóðst	þið hlóðust		þú hlæðist	þið hlæðust
	hann, hún, það hlóðst	þeir, þær, þau hlóðust		hann, hún, það hlæðist	þeir, þær, þau hlæðust
imperative (boðháttur)	hlaðst (þú)	hlaðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hlaðstu	hlaðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hlaðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hlaðinn	hlaðin	hlaðið		hlaðnir	hlaðnar	hlaðin
accusative (þolfall)	hlaðinn	hlaðna	hlaðið		hlaðna	hlaðnar	hlaðin
dative (þágufall)	hlöðnum	hlaðinni	hlöðnu		hlöðnum	hlöðnum	hlöðnum
genitive (eignarfall)	hlaðins	hlaðinnar	hlaðins		hlaðinna	hlaðinna	hlaðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hlaðni	hlaðna	hlaðna		hlöðnu	hlöðnu	hlöðnu
accusative (þolfall)	hlaðna	hlöðnu	hlaðna		hlöðnu	hlöðnu	hlöðnu
dative (þágufall)	hlaðna	hlöðnu	hlaðna		hlöðnu	hlöðnu	hlöðnu
genitive (eignarfall)	hlaðna	hlöðnu	hlaðna		hlöðnu	hlöðnu	hlöðnu

Derived terms

Derived terms

• framhlaðningur
• hlaða niður
• hlaðast
• hlaðast upp (to pile up)
• hlaðinn

Related terms

• hlaði

Noun

hlaða f (genitive singular hlöðu, nominative plural hlöður)

1. barn

Declension

declension of hlaða

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hlaða	hlaðan	hlöður	hlöðurnar
accusative	hlöðu	hlöðuna	hlöður	hlöðurnar
dative	hlöðu	hlöðunni	hlöðum	hlöðunum
genitive	hlöðu	hlöðunnar	hlaða/hlaðna	hlaðanna/hlaðnanna

Related terms

• hlað

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hlaþaną (“to load”), from Proto-Indo-European *kleh₂- (“to put, lay out”).

Verb

hlaða (singular past indicative hlóð, plural past indicative hlóðu, past participle hlaðit)

1. (transitive, with accusative) to load, to lade

   hlóðu skipit með hveiti

   they loaded the ship with wheat

2. (transitive, with dative) to pile, to stack

   kistur hlaðnar af gulli

   chests loaded with gold

3. (transitive, with accusative) to build something by putting one thing on top of another
4. (transitive, with dative) to fell, to lay prostrate

   gátu þeir hlaðit honum um síðir ok bundu hann

   they finally laid him down and bound him

5. (transitive, with dative) to slay

   bera vápn á Finnana ok fá hlaðit þeim

   bear arms against the Finns and slay them

6. (intransitive, reflexive) to throng, to crowd.

   vér viljum eigi, at fjǫlmenni hlaðist at, er vér erum afklæddir

   we don't want anyone thronging to see us naked

Conjugation

Conjugation of hlaða — active (strong class 6)

infinitive	hlaða
present participle	hlaðandi
past participle	hlaðinn
indicative	present	past
1st-person singular	hleð	hlóð
2nd-person singular	hleðr	hlótt
3rd-person singular	hleðr	hlóð
1st-person plural	hlǫðum	hlóðum
2nd-person plural	hlaðið	hlóðuð
3rd-person plural	hlaða	hlóðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hlaða	hlœða
2nd-person singular	hlaðir	hlœðir
3rd-person singular	hlaði	hlœði
1st-person plural	hlaðim	hlœðim
2nd-person plural	hlaðið	hlœðið
3rd-person plural	hlaði	hlœði
imperative	present
2nd-person singular	hlað
1st-person plural	hlǫðum
2nd-person plural	hlaðið

Conjugation of hlaða — mediopassive (strong class 6)

infinitive	hlaðask
present participle	hlaðandisk
past participle	hlaðizk
indicative	present	past
1st-person singular	hlǫðumk	hlóðumk
2nd-person singular	hleðsk	hlóðzk
3rd-person singular	hleðsk	hlóðsk
1st-person plural	hlǫðumsk	hlóðumsk
2nd-person plural	hlaðizk	hlóðuzk
3rd-person plural	hlaðask	hlóðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hlǫðumk	hlœðumk
2nd-person singular	hlaðisk	hlœðisk
3rd-person singular	hlaðisk	hlœðisk
1st-person plural	hlaðimsk	hlœðimsk
2nd-person plural	hlaðizk	hlœðizk
3rd-person plural	hlaðisk	hlœðisk
imperative	present
2nd-person singular	hlaðsk
1st-person plural	hlǫðumsk
2nd-person plural	hlaðizk

Descendants

• Icelandic: hlaða
• Faroese: laða
• Norwegian Nynorsk: la, lade, lada
• Elfdalian: leða
• Old Swedish: laþa
  • Swedish: ladda
• Danish: lade
  • Norwegian Bokmål: lade, la

Noun

hlaða f (genitive hlǫðu)

1. a storehouse, barn; a place in where something is laid, put, or stacked.

Declension

  Declension of hlaða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hlaða	hlaðan	hlǫður	hlǫðurnar
accusative	hlǫðu	hlǫðuna	hlǫður	hlǫðurnar
dative	hlǫðu	hlǫðunni	hlǫðum	hlǫðunum
genitive	hlǫðu	hlǫðunnar	hlaðna	hlaðnanna

Derived terms

• bygghlaða (“barley barn”)
• heyhlaða (“hey barn”)
• hlaða seglum (“take in sail”)
• hlaðast á mara bóga (“to mount the horses”)
• kornhlaða (“granary”)

 

Descendants

• Icelandic: hlaða
• Norwegian Nynorsk: løe
• Swedish: lada
• Danish: lade

See also

• hlaði

Noun

hlaða

1. accusative singular indefinite of hlaði
2. dative singular indefinite of hlaði
3. genitive singular indefinite of hlaði
4. accusative plural indefinite of hlaði
5. genitive plural indefinite of hlaði

References

• hlaða in An Icelandic-English Dictionary, R. Cleasby and G. Vigfússon, Clarendon Press, 1874, at Internet Archive.
• hlaða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.
• J.Fritzners ordbok over Det gamle norske sprog, dvs. norrøn ordbok ("J.Fritnzer's dictionary of the old Norwegian language, i.e. Old Norse dictionary"), on hlaða.