honorificabilitudinitas
Latin edit
Etymology edit
From an extension of honōrificō (“to honor”) + -bilis (“-able”) + -tūdō (“-ness”) + -itās (“-ity”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ho.noː.ri.fi.kaː.bi.li.tuːˈdi.ni.taːs/, [hɔnoːrɪfɪkäːbɪlʲɪt̪uːˈd̪ɪnɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /o.no.ri.fi.ka.bi.li.tuˈdi.ni.tas/, [onorifikäbilit̪uˈd̪iːnit̪äs]
Noun edit
honōrificābilitūdinitās f (genitive honōrificābilitūdinitātis); third declension (Medieval Latin, rare)
- the state of being able to achieve honors
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | honōrificābilitūdinitās | honōrificābilitūdinitātēs |
Genitive | honōrificābilitūdinitātis | honōrificābilitūdinitātum |
Dative | honōrificābilitūdinitātī | honōrificābilitūdinitātibus |
Accusative | honōrificābilitūdinitātem | honōrificābilitūdinitātēs |
Ablative | honōrificābilitūdinitāte | honōrificābilitūdinitātibus |
Vocative | honōrificābilitūdinitās | honōrificābilitūdinitātēs |
Descendants edit
- → English: honorificabilitudinity (learned)
From honōrificābilitūdinitātibus:
- → English: honorificabilitudinitatibus (learned)
- → French: honorificabilitudinitatibe (learned)
Further reading edit
- honorificabilitudinitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)