hooggeplaatst

Dutch

Etymology

Univerbation of hoog +‎ geplaatst.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦoː.xəˈplaːtst/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoog‧ge‧plaatst

Adjective

hooggeplaatst (comparative hogergeplaatst, superlative hoogstgeplaatst)

1. high-ranking

Inflection

Declension of hooggeplaatst
uninflected	hooggeplaatst
inflected	hooggeplaatste
comparative	hogergeplaatst
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		hooggeplaatst	hogergeplaatst	het hoogstgeplaatst het hoogstgeplaatste
indefinite	m./f. sing.	hooggeplaatste	hogergeplaatste	hoogstgeplaatste
	n. sing.	hooggeplaatst	hogergeplaatst	hoogstgeplaatste
	plural	hooggeplaatste	hogergeplaatste	hoogstgeplaatste
definite		hooggeplaatste	hogergeplaatste	hoogstgeplaatste
partitive		hooggeplaatsts	hogergeplaatsts	—