hrekja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥ɛːca/

  Rhymes: -ɛːca

Verb

hrekja (weak verb, third-person singular past indicative hrakti, supine hrakið)

1. to refute, to disprove
2. to drive away, to hound out
3. to vex

Conjugation

hrekja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrekja
supine (sagnbót)		hrakið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrekjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrek	við hrekjum	present (nútíð)	ég hreki	við hrekjum
	þú hrekur	þið hrekið		þú hrekir	þið hrekið
	hann, hún, það hrekur	þeir, þær, þau hrekja		hann, hún, það hreki	þeir, þær, þau hreki
past (þátíð)	ég hrakti	við hröktum	past (þátíð)	ég hrekti	við hrektum
	þú hraktir	þið hröktuð		þú hrektir	þið hrektuð
	hann, hún, það hrakti	þeir, þær, þau hröktu		hann, hún, það hrekti	þeir, þær, þau hrektu
imperative (boðháttur)	hrek (þú)	hrekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrektu	hrekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrekjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrekjast
supine (sagnbót)		hrakist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrekjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrekst	við hrekjumst	present (nútíð)	ég hrekjist	við hrekjumst
	þú hrekst	þið hrekjist		þú hrekjist	þið hrekjist
	hann, hún, það hrekst	þeir, þær, þau hrekjast		hann, hún, það hrekjist	þeir, þær, þau hrekjist
past (þátíð)	ég hraktist	við hröktumst	past (þátíð)	ég hrektist	við hrektumst
	þú hraktist	þið hröktust		þú hrektist	þið hrektust
	hann, hún, það hraktist	þeir, þær, þau hröktust		hann, hún, það hrektist	þeir, þær, þau hrektust
imperative (boðháttur)	hrekst (þú)	hrekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrekstu	hrekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrakinn	hrakin	hrakið		hraktir	hraktar	hrakin
accusative (þolfall)	hrakinn	hrakta	hrakið		hrakta	hraktar	hrakin
dative (þágufall)	hröktum	hrakinni	hröktu		hröktum	hröktum	hröktum
genitive (eignarfall)	hrakins	hrakinnar	hrakins		hrakinna	hrakinna	hrakinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrakti	hrakta	hrakta		hröktu	hröktu	hröktu
accusative (þolfall)	hrakta	hröktu	hrakta		hröktu	hröktu	hröktu
dative (þágufall)	hrakta	hröktu	hrakta		hröktu	hröktu	hröktu
genitive (eignarfall)	hrakta	hröktu	hrakta		hröktu	hröktu	hröktu

Synonyms

• (to refute): afsanna, hnekkja
• (to drive away): reka burt

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

hrekja (singular past indicative hrakti, plural past indicative hrǫktu, past participle hrakiðr or hraktr)

1. to drive away, chase off
2. to annoy, vex
3. to damage, spoil
4. to abuse

Conjugation

Conjugation of hrekja — active (weak class 1)

infinitive	hrekja
present participle	hrekjandi
past participle	hraktr, hrakiðr
indicative	present	past
1st-person singular	hrek	hrakta
2nd-person singular	hrekr	hraktir
3rd-person singular	hrekr	hrakti
1st-person plural	hrekjum	hrǫktum
2nd-person plural	hrekið	hrǫktuð
3rd-person plural	hrekja	hrǫktu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrekja	hrekta
2nd-person singular	hrekir	hrektir
3rd-person singular	hreki	hrekti
1st-person plural	hrekim	hrektim
2nd-person plural	hrekið	hrektið
3rd-person plural	hreki	hrekti
imperative	present
2nd-person singular	hrek
1st-person plural	hrekjum
2nd-person plural	hrekið

Conjugation of hrekja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	hrekjask
present participle	hrekjandisk
past participle	hraksk, hrakizk
indicative	present	past
1st-person singular	hrekjumk	hrǫktumk
2nd-person singular	hreksk	hraktisk
3rd-person singular	hreksk	hraktisk
1st-person plural	hrekjumsk	hrǫktumsk
2nd-person plural	hrekizk	hrǫktuzk
3rd-person plural	hrekjask	hrǫktusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrekjumk	hrektumk
2nd-person singular	hrekisk	hrektisk
3rd-person singular	hrekisk	hrektisk
1st-person plural	hrekimsk	hrektimsk
2nd-person plural	hrekizk	hrektizk
3rd-person plural	hrekisk	hrektisk
imperative	present
2nd-person singular	hreksk
1st-person plural	hrekjumsk
2nd-person plural	hrekizk

Descendants

• Icelandic: hrekja

References

• “hrekja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press