Latin

edit

Etymology

edit

From in- (not, without, un-) +‎ articulātus (distinct).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

inarticulātus (feminine inarticulāta, neuter inarticulātum); first/second-declension adjective (post-Classical)

  1. indistinct; inarticulate

Inflection

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inarticulātus inarticulāta inarticulātum inarticulātī inarticulātae inarticulāta
Genitive inarticulātī inarticulātae inarticulātī inarticulātōrum inarticulātārum inarticulātōrum
Dative inarticulātō inarticulātō inarticulātīs
Accusative inarticulātum inarticulātam inarticulātum inarticulātōs inarticulātās inarticulāta
Ablative inarticulātō inarticulātā inarticulātō inarticulātīs
Vocative inarticulāte inarticulāta inarticulātum inarticulātī inarticulātae inarticulāta
edit

References

edit