See also: infatuó, infatúo, and infatuò

Italian edit

Verb edit

infatuo

  1. first-person singular present indicative of infatuare

Anagrams edit

Latin edit

Etymology edit

From fatuus (foolish).

Pronunciation edit

Verb edit

īnfatuō (present infinitive īnfatuāre, perfect active īnfatuāvī, supine īnfatuātum); first conjugation

  1. to make a fool of
  2. to infatuate

Conjugation edit

   Conjugation of īnfatuō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnfatuō īnfatuās īnfatuat īnfatuāmus īnfatuātis īnfatuant
imperfect īnfatuābam īnfatuābās īnfatuābat īnfatuābāmus īnfatuābātis īnfatuābant
future īnfatuābō īnfatuābis īnfatuābit īnfatuābimus īnfatuābitis īnfatuābunt
perfect īnfatuāvī īnfatuāvistī īnfatuāvit īnfatuāvimus īnfatuāvistis īnfatuāvērunt,
īnfatuāvēre
pluperfect īnfatuāveram īnfatuāverās īnfatuāverat īnfatuāverāmus īnfatuāverātis īnfatuāverant
future perfect īnfatuāverō īnfatuāveris īnfatuāverit īnfatuāverimus īnfatuāveritis īnfatuāverint
passive present īnfatuor īnfatuāris,
īnfatuāre
īnfatuātur īnfatuāmur īnfatuāminī īnfatuantur
imperfect īnfatuābar īnfatuābāris,
īnfatuābāre
īnfatuābātur īnfatuābāmur īnfatuābāminī īnfatuābantur
future īnfatuābor īnfatuāberis,
īnfatuābere
īnfatuābitur īnfatuābimur īnfatuābiminī īnfatuābuntur
perfect īnfatuātus + present active indicative of sum
pluperfect īnfatuātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnfatuātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnfatuem īnfatuēs īnfatuet īnfatuēmus īnfatuētis īnfatuent
imperfect īnfatuārem īnfatuārēs īnfatuāret īnfatuārēmus īnfatuārētis īnfatuārent
perfect īnfatuāverim īnfatuāverīs īnfatuāverit īnfatuāverīmus īnfatuāverītis īnfatuāverint
pluperfect īnfatuāvissem īnfatuāvissēs īnfatuāvisset īnfatuāvissēmus īnfatuāvissētis īnfatuāvissent
passive present īnfatuer īnfatuēris,
īnfatuēre
īnfatuētur īnfatuēmur īnfatuēminī īnfatuentur
imperfect īnfatuārer īnfatuārēris,
īnfatuārēre
īnfatuārētur īnfatuārēmur īnfatuārēminī īnfatuārentur
perfect īnfatuātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnfatuātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnfatuā īnfatuāte
future īnfatuātō īnfatuātō īnfatuātōte īnfatuantō
passive present īnfatuāre īnfatuāminī
future īnfatuātor īnfatuātor īnfatuantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnfatuāre īnfatuāvisse īnfatuātūrum esse īnfatuārī īnfatuātum esse īnfatuātum īrī
participles īnfatuāns īnfatuātūrus īnfatuātus īnfatuandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnfatuandī īnfatuandō īnfatuandum īnfatuandō īnfatuātum īnfatuātū

References edit

  • infatuo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • infatuo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • infatuo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.