Latin

edit

Etymology

edit

From inīquus (unfair, unjust) +‎ -tas, from in- + aequus (equal).

Pronunciation

edit

Noun

edit

inīquitās f (genitive inīquitātis); third declension

  1. unfairness, inequality, unevenness
  2. injustice, inequity
  3. iniquity
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Exodus.20.5:
      Nōn adōrābis ea, neque colēs: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zēlōtēs, vīsitāns inīquitātem patrum in fīliōs, in tertiam et quārtam generātiōnem eōrum quī ōdērunt mē.
      Thou shalt not bow down thyself to them, nor serve them: for I the LORD thy God am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the children unto the third and fourth generation of them that hate me.
  4. crime

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative inīquitās inīquitātēs
Genitive inīquitātis inīquitātum
Dative inīquitātī inīquitātibus
Accusative inīquitātem inīquitātēs
Ablative inīquitāte inīquitātibus
Vocative inīquitās inīquitātēs

Descendants

edit

References

edit
  • iniquitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • iniquitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • iniquitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • under such unfavourable circumstances: in tanta rerum (temporum) iniquitate
    • to be severely tried by misfortune: multis iniquitatibus exerceri