Latin edit

Etymology edit

From īnsideō (to sit in, upon).

Pronunciation edit

Noun edit

īnsidiae f pl (genitive īnsidiārum); first declension

  1. (usually in the plural) ambush
  2. (usually in the plural) artifice, plot, snare
    • c. 100 CE – 110 CE, Tacitus, Histories 4.16:
      ubi insidiae parum cessere, ad vim transgressus Canninefatis, Frisios, Batavos propriis cuneis componit
      • Translation by Alfred John Church and William Jackson Brodribb
        When stratagem proved ineffectual, he resorted to force, arranging in distinct columns the Canninefates, the Batavians, and the Frisii.

Declension edit

First-declension noun, plural only.

Case Plural
Nominative īnsidiae
Genitive īnsidiārum
Dative īnsidiīs
Accusative īnsidiās
Ablative īnsidiīs
Vocative īnsidiae

Derived terms edit

References edit

  • insidiae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insidiae”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insidiae in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • insidiae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.