kæfa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰaiːva/

  Rhymes: -aiːva

Etymology 1

From Old Norse kœfa, whence also Faroese køva, Norwegian Nynorsk kjøve. Compare the Icelandic form kvæfa, Norwegian kvæve, Icelandic kvefja, obsolete Icelandic kvefja, Norwegian kveve, Swedish kväva (older form kvävja).

Verb

kæfa (weak verb, third-person singular past indicative kæfði, supine kæft)

1. (transitive, governs the accusative) to smother, suffocate

Conjugation

kæfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kæfa
supine (sagnbót)		kæft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kæfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kæfi	við kæfum	present (nútíð)	ég kæfi	við kæfum
	þú kæfir	þið kæfið		þú kæfir	þið kæfið
	hann, hún, það kæfir	þeir, þær, þau kæfa		hann, hún, það kæfi	þeir, þær, þau kæfi
past (þátíð)	ég kæfði	við kæfðum	past (þátíð)	ég kæfði	við kæfðum
	þú kæfðir	þið kæfðuð		þú kæfðir	þið kæfðuð
	hann, hún, það kæfði	þeir, þær, þau kæfðu		hann, hún, það kæfði	þeir, þær, þau kæfðu
imperative (boðháttur)	kæf (þú)	kæfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kæfðu	kæfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kæfast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kæfast
supine (sagnbót)		kæfst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kæfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kæfist	við kæfumst	present (nútíð)	ég kæfist	við kæfumst
	þú kæfist	þið kæfist		þú kæfist	þið kæfist
	hann, hún, það kæfist	þeir, þær, þau kæfast		hann, hún, það kæfist	þeir, þær, þau kæfist
past (þátíð)	ég kæfðist	við kæfðumst	past (þátíð)	ég kæfðist	við kæfðumst
	þú kæfðist	þið kæfðust		þú kæfðist	þið kæfðust
	hann, hún, það kæfðist	þeir, þær, þau kæfðust		hann, hún, það kæfðist	þeir, þær, þau kæfðust
imperative (boðháttur)	kæfst (þú)	kæfist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kæfstu	kæfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kæfður	kæfð	kæft		kæfðir	kæfðar	kæfð
accusative (þolfall)	kæfðan	kæfða	kæft		kæfða	kæfðar	kæfð
dative (þágufall)	kæfðum	kæfðri	kæfðu		kæfðum	kæfðum	kæfðum
genitive (eignarfall)	kæfðs	kæfðrar	kæfðs		kæfðra	kæfðra	kæfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kæfði	kæfða	kæfða		kæfðu	kæfðu	kæfðu
accusative (þolfall)	kæfða	kæfðu	kæfða		kæfðu	kæfðu	kæfðu
dative (þágufall)	kæfða	kæfðu	kæfða		kæfðu	kæfðu	kæfðu
genitive (eignarfall)	kæfða	kæfðu	kæfða		kæfðu	kæfðu	kæfðu

Etymology 2

From Old Norse kœfa, ultimately from the same root as in Etymology 1 above.

Noun

kæfa f (genitive singular kæfu, no plural)

1. pâté

Declension

declension of kæfa

f-w1	singular
	indefinite	definite
nominative	kæfa	kæfan
accusative	kæfu	kæfuna
dative	kæfu	kæfunni
genitive	kæfu	kæfunnar

Derived terms

• belgjakæfa
• bylkæfa
• fannkæfa
• gæsalifrarkæfa
• hrognakæfa
• hrossakæfa
• kindakæfa
• kjötkæfa
• kæfubelgur
• kæfubiða
• kæfubiti
• kæfufoss
• kæfukind
• kæfurok
• kæfusneið
• kæfutilbúningur
• lagkæfa
• laxakæfa
• lifrarkæfa
• ljóskæfa
• moldarkæfa
• sjókæfa
• snjókæfa
• soðkæfa
• stykkjakæfa