kadamitas
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Italic *kalamos (“damaged”), from Proto-Indo-European *kl̥h₂m-, from *kelh₂- (“to beat, break”); see also Proto-Celtic *kladiwos, Proto-Celtic *klamitos, Ancient Greek κλάδος (kládos), Proto-Balto-Slavic *kálˀtei (“to beat”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kaˈda.mi.taːs/, [käˈd̪ämɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kaˈda.mi.tas/, [käˈd̪äːmit̪äs]
Noun edit
kadamitās f (genitive kadamitātis); third declension (hapax)
- loss, defeat
- Gaius Marius Victorinus, Ars grammatica VI.8.15K:
- Cn. Pompeius Magnus et scribebat et dicebat kadamitatem pro calamitatem
- Gnaeus Pompeius Magnus wrote and spoke kadamitas for calamitas
- Cn. Pompeius Magnus et scribebat et dicebat kadamitatem pro calamitatem
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | kadamitās | kadamitātēs |
Genitive | kadamitātis | kadamitātum |
Dative | kadamitātī | kadamitātibus |
Accusative | kadamitātem | kadamitātēs |
Ablative | kadamitāte | kadamitātibus |
Vocative | kadamitās | kadamitātēs |
Descendants edit
- Latin: calamitās
References edit
- De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN