Latin edit

Etymology edit

From Proto-Italic *kalamos (damaged), from Proto-Indo-European *kl̥h₂m-, from *kelh₂- (to beat, break); see also Proto-Celtic *kladiwos, Proto-Celtic *klamitos, Ancient Greek κλάδος (kládos), Proto-Balto-Slavic *kálˀtei (to beat).

Pronunciation edit

Noun edit

kadamitās f (genitive kadamitātis); third declension (hapax)

  1. loss, defeat
    • Gaius Marius Victorinus, Ars grammatica VI.8.15K:
      Cn. Pompeius Magnus et scribebat et dicebat kadamitatem pro calamitatem
      Gnaeus Pompeius Magnus wrote and spoke kadamitas for calamitas

Declension edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative kadamitās kadamitātēs
Genitive kadamitātis kadamitātum
Dative kadamitātī kadamitātibus
Accusative kadamitātem kadamitātēs
Ablative kadamitāte kadamitātibus
Vocative kadamitās kadamitātēs

Descendants edit

  • Latin: calamitās

References edit

  • De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7)‎[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN