kaupa

Estonian

Noun

kaupa

1. partitive singular of kaup
2. illative singular of kaup

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰøyːpa/

  Rhymes: -øyːpa

Etymology 1

From Old Norse kaupa.

Verb

kaupa (weak verb, third-person singular past indicative keypti, supine keypt)

1. (transitive, governs the accusative) to buy

Conjugation

kaupa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kaupa
supine (sagnbót)		keypt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kaupandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kaupi	við kaupum	present (nútíð)	ég kaupi	við kaupum
	þú kaupir	þið kaupið		þú kaupir	þið kaupið
	hann, hún, það kaupir	þeir, þær, þau kaupa		hann, hún, það kaupi	þeir, þær, þau kaupi
past (þátíð)	ég keypti	við keyptum	past (þátíð)	ég keypti	við keyptum
	þú keyptir	þið keyptuð		þú keyptir	þið keyptuð
	hann, hún, það keypti	þeir, þær, þau keyptu		hann, hún, það keypti	þeir, þær, þau keyptu
imperative (boðháttur)	kaup (þú)	kaupið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kauptu	kaupiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kaupast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kaupast
supine (sagnbót)		keypst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kaupandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kaupist	við kaupumst	present (nútíð)	ég kaupist	við kaupumst
	þú kaupist	þið kaupist		þú kaupist	þið kaupist
	hann, hún, það kaupist	þeir, þær, þau kaupast		hann, hún, það kaupist	þeir, þær, þau kaupist
past (þátíð)	ég keyptist	við keyptumst	past (þátíð)	ég keyptist	við keyptumst
	þú keyptist	þið keyptust		þú keyptist	þið keyptust
	hann, hún, það keyptist	þeir, þær, þau keyptust		hann, hún, það keyptist	þeir, þær, þau keyptust
imperative (boðháttur)	- (þú)	- (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	-u	-i *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

keyptur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	keyptur	keypt	keypt		keyptir	keyptar	keypt
accusative (þolfall)	keyptan	keypta	keypt		keypta	keyptar	keypt
dative (þágufall)	keyptum	keyptri	keyptu		keyptum	keyptum	keyptum
genitive (eignarfall)	keypts	keyptrar	keypts		keyptra	keyptra	keyptra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	keypti	keypta	keypta		keyptu	keyptu	keyptu
accusative (þolfall)	keypta	keyptu	keypta		keyptu	keyptu	keyptu
dative (þágufall)	keypta	keyptu	keypta		keyptu	keyptu	keyptu
genitive (eignarfall)	keypta	keyptu	keypta		keyptu	keyptu	keyptu

Derived terms

Derived terms

• kaupa af
• kaupa inn
• kaupa köttinn í sekknum
• sýna hvar Davíð keypti ölið

Etymology 2

Noun

kaupa

1. indefinite genitive plural of kaup

Old Norse

Etymology

Cognate with English cheap, German kaufen. Common Germanic of debated etymology:

1. Proto-Germanic *kaupaz (noun), from Latin caupō (“tradesman”). Cognate with Gothic 𐌺𐌰𐌿𐍀𐍉𐌽 (kaupōn, “barter”).
2. Of native origin, going on Gothic 𐌺𐌰𐌿𐍀𐌰𐍄𐌾𐌰𐌽 (kaupatjan, “strike, cuff”), which is morphologically compatible with kaupa. Senses in other languages derived by relating striking (of hands) to transaction, as with strike a bargain, slá kaup.

Verb

kaupa

1. to buy

Conjugation

Note the vowel change (kaupa – keypti).

Conjugation of kaupa — active (weak class 1)

infinitive	kaupa
present participle	kaupandi
past participle	keyptr
indicative	present	past
1st-person singular	kaupi	keypta
2nd-person singular	kaupir	keyptir
3rd-person singular	kaupir	keypti
1st-person plural	kaupum	keyptum
2nd-person plural	kaupið	keyptuð
3rd-person plural	kaupa	keyptu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kaupa	keypta
2nd-person singular	kaupir	keyptir
3rd-person singular	kaupi	keypti
1st-person plural	kaupim	keyptim
2nd-person plural	kaupið	keyptið
3rd-person plural	kaupi	keypti
imperative	present
2nd-person singular	kaup, kaupi
1st-person plural	kaupum
2nd-person plural	kaupið

Conjugation of kaupa — mediopassive (weak class 1)

infinitive	kaupask
present participle	kaupandisk
past participle	keypsk
indicative	present	past
1st-person singular	kaupumk	keyptumk
2nd-person singular	kaupisk	keyptisk
3rd-person singular	kaupisk	keyptisk
1st-person plural	kaupumsk	keyptumsk
2nd-person plural	kaupizk	keyptuzk
3rd-person plural	kaupask	keyptusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kaupumk	keyptumk
2nd-person singular	kaupisk	keyptisk
3rd-person singular	kaupisk	keyptisk
1st-person plural	kaupimsk	keyptimsk
2nd-person plural	kaupizk	keyptizk
3rd-person plural	kaupisk	keyptisk
imperative	present
2nd-person singular	kaupsk, kaupisk
1st-person plural	kaupumsk
2nd-person plural	kaupizk

Descendants

• Icelandic: kaupa
• Faroese: keypa
• Norwegian Nynorsk: kaupa, kjøpa
• Old Swedish: kø̄pa
  • Swedish: köpa
• Old Danish: køpæ
  • Danish: købe
    • Norwegian Bokmål: kjøpe
• → Finnish: kauppa

References

• “kaupa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press