koord

See also: Koord

Dutch

Etymology

From Middle Dutch corde, coorde, from Old French corde, from Latin chorda, from Ancient Greek χορδή (khordḗ, “string of gut, the string of a lyre”). Doublet of koorde.

Pronunciation

• Rhymes: -oːrt

• koord

  (file)

Noun

koord n or f (plural koorden, diminutive koordje n)

1. A rope, cord (length of twisted strands)

   Ik heb een koord nodig om dit pakket te binden. ― I need a cord to tie this package.

   Ze droeg een ketting aan een dun koordje. ― She wore a necklace on a thin cord.

   De acrobaat balanceerde op een strak koord. ― The acrobat balanced on a tight rope.

Synonyms

• touw

Derived terms

• koorddanser
• koorddraad
• koorde
• sleutelkoord

See also

• garen