księgi

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъňiga. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɕæ̃ɡi/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɕæ̃ɡi/

Noun

księgi nvir pl

1. book; tome (written work)
   • 1447, Dekalog - Dziesięcioro przykazań bożych - Decem praecepta Dei, volume II, page 1. 2:

     Yest pyszano w kzangach zakonv starego

     [Jest pisano w księgach Zakonu Starego]

2. ledger (book for keeping notes; a record book, a register)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 68, 33:

     Sgladzeni bødzcze s ksøk sziwich (de libro viventium)

     [Zgładzeni bądźcie z ksiąg żywych (de libro viventium)]

   • 1959 [1405], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 769:

     Stasek... ne szamowil ssø v Ondzech wydlicz (pro wyclicz?), yedno yako kxangi mowø w Male Chrzipsku

     [Staszek... nie zamowił się w Ondziech wyclić (?), jedno jako księgi mowią w Małe Chrzypsku]

Derived terms

nouns

• książka
• księgarz

 

Descendants

• Polish: księga
• Silesian: ksiynga

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “księga, pl. tantum księgi”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɕɛŋ.ɡi/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛŋɡi
• Syllabification: księ‧gi

Noun

księgi f

1. inflection of księga:
   1. genitive singular
   2. nominative/accusative/vocative plural