Latin

edit

Etymology 1

edit

Verb

edit

laqueātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of laqueō

Etymology 2

edit

From laqueō (to ensnare) +‎ -tor (-er).

Noun

edit

laqueātor m (genitive laqueātōris); third declension

  1. (Late Latin, hapax) a gladiator who used a noose as a weapon
    • early 7th c. CE, Isidore of Seville, Etymologiae sive Origines 18.56:
      Laqueatorum pugna erat fugientes in ludo homines iniecto laqueo inpeditos consecutosque prostrare amictos umbone pellicio.
    • c. 1160 – 1190, Hugutius Pisanus, Derivationes L 67:[1]
      Item a laqueus laqueo -as, idest laqueo capere vel ligare, unde laqueator -ris, et designat officium ludendi: erat enim laqueatorum pugna fugientes in ludo homines iniecto laqueo impeditos consecutosque prosternere amictos umbone pelliceo.
Usage notes
edit

Some editions of Isidore read laqueāriōrum instead of laqueātōrum.

Declension
edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative laqueātor laqueātōrēs
Genitive laqueātōris laqueātōrum
Dative laqueātōrī laqueātōribus
Accusative laqueātōrem laqueātōrēs
Ablative laqueātōre laqueātōribus
Vocative laqueātor laqueātōrēs

References

edit
  1. ^ Uguccione da Pisa ((Can we date this quote?)) Enzo Cecchini, editor, Derivationes, Florence: SISMEL, Edizioni del Galluzzo, published 2004, accessed via Corpus Corporum and Mirabile Digital Library

Further reading

edit
  • laqueator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • laqueator in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016