Latin

edit

Etymology

edit

Metathesis of Classical Latin latrōcinium, perhaps influenced by other legal terms ending in -icium, such as iūdicium (trial, sentence). Possibly a restructuring based on latrōn- (thief) +‎ -icium.

Noun

edit

latrōnicium n (genitive latrōniciī or latrōnicī); second declension (Late Latin)

  1. robbery, theft, larceny
    • Ca. 500, Lex Salica, Pactus pro tenore pacis dominorum Childeberti et Chlotarii regis :
      Et quia multorum insania convaluerit malis pro inmanitate scelerum digna reddantur. Id ergo decretum est ut apud quemcumque post interdictum latronicium conprobatur vitae incurrat periculum.
      And since criminal excesses have gained in force lately, let the offenders face what is appropriate for the enormity of their deeds. It is therefore decreed that anyone who is proven to have committed larceny after this decree incurs the death penalty.

Declension

edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative latrōnicium latrōnicia
Genitive latrōniciī
latrōnicī1
latrōniciōrum
Dative latrōniciō latrōniciīs
Accusative latrōnicium latrōnicia
Ablative latrōniciō latrōniciīs
Vocative latrōnicium latrōnicia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants

edit

References

edit