licentiatus
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /li.ken.tiˈaː.tus/, [lʲɪkɛn̪t̪iˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /li.t͡ʃen.t͡siˈa.tus/, [lit͡ʃent̪͡s̪iˈäːt̪us]
Etymology 1 edit
From licentiō (“grant leave”) + -tus (action noun suffix).
Noun edit
licentiātus m (genitive licentiātūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | licentiātus | licentiātūs |
Genitive | licentiātūs | licentiātuum |
Dative | licentiātuī | licentiātibus |
Accusative | licentiātum | licentiātūs |
Ablative | licentiātū | licentiātibus |
Vocative | licentiātus | licentiātūs |
Descendants edit
- English: licentiate
Etymology 2 edit
Participle edit
licentiātus (feminine licentiāta, neuter licentiātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | licentiātus | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta | |
Genitive | licentiātī | licentiātae | licentiātī | licentiātōrum | licentiātārum | licentiātōrum | |
Dative | licentiātō | licentiātō | licentiātīs | ||||
Accusative | licentiātum | licentiātam | licentiātum | licentiātōs | licentiātās | licentiāta | |
Ablative | licentiātō | licentiātā | licentiātō | licentiātīs | |||
Vocative | licentiāte | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta |
Derived terms edit
References edit
- “licentiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- licentiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “licentiatus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill