Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From licentiō (grant leave) +‎ -tus (action noun suffix).

Noun edit

licentiātus m (genitive licentiātūs); fourth declension

  1. freedom, license
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative licentiātus licentiātūs
Genitive licentiātūs licentiātuum
Dative licentiātuī licentiātibus
Accusative licentiātum licentiātūs
Ablative licentiātū licentiātibus
Vocative licentiātus licentiātūs
Descendants edit
  • English: licentiate

Etymology 2 edit

Participle edit

licentiātus (feminine licentiāta, neuter licentiātum); first/second-declension participle

  1. (Medieval Latin) licensed
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative licentiātus licentiāta licentiātum licentiātī licentiātae licentiāta
Genitive licentiātī licentiātae licentiātī licentiātōrum licentiātārum licentiātōrum
Dative licentiātō licentiātō licentiātīs
Accusative licentiātum licentiātam licentiātum licentiātōs licentiātās licentiāta
Ablative licentiātō licentiātā licentiātō licentiātīs
Vocative licentiāte licentiāta licentiātum licentiātī licentiātae licentiāta
Derived terms edit

References edit