linctus
English edit
Etymology edit
From Latin linctus, from lingō (“I lick (up)”).
Pronunciation edit
Noun edit
linctus (plural linctuses)
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of lingō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈliːnk.tus/, [ˈlʲiːŋkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈlink.tus/, [ˈliŋkt̪us]
Participle edit
līnctus (feminine līncta, neuter līnctum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | līnctus | līncta | līnctum | līnctī | līnctae | līncta | |
Genitive | līnctī | līnctae | līnctī | līnctōrum | līnctārum | līnctōrum | |
Dative | līnctō | līnctō | līnctīs | ||||
Accusative | līnctum | līnctam | līnctum | līnctōs | līnctās | līncta | |
Ablative | līnctō | līnctā | līnctō | līnctīs | |||
Vocative | līncte | līncta | līnctum | līnctī | līnctae | līncta |
Descendants edit
- Aromanian: alimtu
Noun edit
līnctus m (genitive līnctūs); fourth declension
- a licking; the act of licking
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | līnctus | līnctūs |
Genitive | līnctūs | līnctuum |
Dative | līnctuī | līnctibus |
Accusative | līnctum | līnctūs |
Ablative | līnctū | līnctibus |
Vocative | līnctus | līnctūs |
Descendants edit
- English: linctus
References edit
- “linctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- linctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.