mægdencild

Old English

Etymology

mæġden +‎ ċild

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmæj.denˌt͡ʃild/, [ˈmæj.denˌt͡ʃiɫd]

Noun

mæġdenċild n

1. girl, female child

Declension

inherited declension

Declension of mæġdenċild (strong z-stem)

Case	Singular	Plural
nominative	mæġdenċild	mæġdenċildru
accusative	mæġdenċild	mæġdenċildru
genitive	mæġdenċildes	mæġdenċildra
dative	mæġdenċilde	mæġdenċildrum

a-stem declension

Declension of mæġdenċild (strong a-stem)

Case	Singular	Plural
nominative	mæġdenċild	mæġdenċild
accusative	mæġdenċild	mæġdenċild
genitive	mæġdenċildes	mæġdenċilda
dative	mæġdenċilde	mæġdenċildum

Antonyms

• hyseċild

Descendants

• Middle English: maidenchild