münmek

Turkmen

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *bīn- (“to mount”). Cognate with Azerbaijani minmək, Turkish binmek, Salar min.

Pronunciation

• IPA^(key): /mʏnˈmɛk/
• Hyphenation: mün‧mek

Verb

münmek

1. (transitive) to taste
2. (intransitive, with dative case) to sit on

Conjugation

Conjugation of münmek

infinitive			münmek
gerund			münüş
participle	present		münýǟn
	past		münen
	future		münjek
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			men	sen	ol	biz	siz	olar
indicative	present		münýǟrin	münýǟrsin	münýǟr	münýǟris	münýǟrsiňiz	münýǟrler, münýǟr
	past	proximal	mündüm	mündüň	mündü	mündük	mündüňiz	mündüler
		distal	münüpdim	münüpdiň	münüpdi	münüpdik	münüpdiňiz	münüpdiler
		unwitnessed	münüpdirin	münüpsiň	münüpdir	münüpdiris	münüpsiňiz	münüpdirler
	future	indefinite	münerin	münersiň	müner	müneris	münersiňiz	münerler
		definite	münjek
	future-in-the-past	indefinite	münerdim	münerdiň	münerdi	münerdik	münerdiňiz	münerdiler
		definite	münjekdim	münjekdiň	münjekdi	münjekdik	münjekdiňiz	münjekdiler
conditional	simple		münsem	münseň	münse	münsek	münseňiz	münseler
	present		present participle + conditional of bolmak
	past		past participle + conditional of bolmak
	future		future participle + conditional of bolmak
imperative			müneýiň	mün	münsün	müneliň	müniň	münsünler
obligatory	present		münmeli
	past		münmelidim	münmelidiň	münmelidi	münmelidik	münmelidiňiz	münmelidiler
intentional	present		münmekçi
	past		münmekçidim	münmekçidiň	münmekçidi	münmekçidik	münmekçidiňiz	münmekçidiler