mert

See also: Mert and mért

Afrikaans

Etymology

Borrowed from English mert, shortened from merchant.

Pronunciation

• IPA^(key): /məːt/

Noun

mert (plural merts)

1. (Cape Afrikaans) A drug dealer.

Friulian

Etymology

From Latin meritum.

Noun

mert m (plural merts)

1. merit

Related terms

• mertâ

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈmɛrt]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mert
• Rhymes: -ɛrt

Etymology 1

Shortened from meret, an obsolete variant of miért (“why”).

Conjunction

mert

1. because (by or for the cause that; on this account that; for the reason that)

   Synonyms: mivel, ugyanis, minthogy, merthogy, hiszen, (partially synonymous) miután

   Coordinate term: (“the reason why”, optionally supplied in the focus position of the main clause) azért

   Becsuktam az ablakot, mert fáztam. or Azért csuktam be az ablakot, mert fáztam. ― I closed the window because I was cold. (literally, “The reason why I closed the window was that I was cold.”)

Derived terms

Compound words

• merthogy

 

See also

• ezért
• tehát

 

Etymology 2

mer (“to dare; to ladle”) +‎ -t (past-tense and past-participle suffix)

Verb

mert

1. third-person singular indicative past indefinite of mer

Participle

mert

1. past participle of mer

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
	singular	plural
nominative	mert	mertek
accusative	mertet	merteket
dative	mertnek	merteknek
instrumental	merttel	mertekkel
causal-final	mertért	mertekért
translative	mertté	mertekké
terminative	mertig	mertekig
essive-formal	mertként	mertekként
essive-modal	—	—
inessive	mertben	mertekben
superessive	merten	merteken
adessive	mertnél	merteknél
illative	mertbe	mertekbe
sublative	mertre	mertekre
allative	merthez	mertekhez
elative	mertből	mertekből
delative	mertről	mertekről
ablative	merttől	mertektől
non-attributive possessive - singular	merté	merteké
non-attributive possessive - plural	mertéi	mertekéi

Further reading

• mert in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مرد (merd, “man”), hence the given name.

Pronunciation

• IPA^(key): /mært/, [mæɾ̊t]

Adjective

mert

1. manly; valiant
2. (figuratively) man of his word

Declension

predicative forms of mert

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	mertim	mert miyim?	mert değilim	mert değil miyim?
sen (you are)	mertsin	mert misin?	mert değilsin	mert değil misin?
o (he/she/it is)	mert / merttir	mert mi?	mert değil	mert değil mi?
biz (we are)	mertiz	mert miyiz?	mert değiliz	mert değil miyiz?
siz (you are)	mertsiniz	mert misiniz?	mert değilsiniz	mert değil misiniz?
onlar (they are)	mert(ler)	mert(ler) mi?	mert değil(ler)	mert değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	merttim	mert miydim?	mert değildim	mert değil miydim?
sen (you were)	merttin	mert miydin?	mert değildin	mert değil miydin?
o (he/she/it was)	mertti	mert miydi?	mert değildi	mert değil miydi?
biz (we were)	merttik	mert miydik?	mert değildik	mert değil miydik?
siz (you were)	merttiniz	mert miydiniz?	mert değildiniz	mert değil miydiniz?
onlar (they were)	merttiler	mert miydiler?	mert değildi(ler) / değillerdi	mert değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	mertmişim	mert miymişim?	mert değilmişim	mert değil miymişim?
sen (you were)	mertmişsin	mert miymişsin?	mert değilmişsin	mert değil miymişsin?
o (he/she/it was)	mertmiş	mert miymiş?	mert değilmiş	mert değil miymiş?
biz (we were)	mertmişiz	mert miymişiz?	mert değilmişiz	mert değil miymişiz?
siz (you were)	mertmişsiniz	mert miymişsiniz?	mert değilmişsiniz	mert değil miymişsiniz?
onlar (they were)	mertmişler	mert miymişler?	mert değilmiş(ler) / değillermiş	mert değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	mertsem	mert miysem?	mert değilsem	mert değil miysem?
sen (if you)	mertsen	mert miysen?	mert değilsen	mert değil miysen?
o (if he/she/it)	mertse	mert miyse?	mert değilse	mert değil miyse?
biz (if we)	mertsek	mert miysek?	mert değilsek	mert değil miysek?
siz (if you)	mertseniz	mert miyseniz?	mert değilseniz	mert değil miyseniz?
onlar (if they)	mertseler	mert miyseler?	mert değilseler / değillerse	mert değil miyseler?

References

“mert”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu