mianownik

Polish

3 – licznik
4 – mianownik

Etymology

From mianować +‎ -nik, a calque of Latin nōminātīvus.

Pronunciation

• IPA^(key): /mjaˈnɔv.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: mia‧now‧nik

Noun

mianownik m inan

1. (grammar) nominative
2. (mathematics) denominator

Declension

Declension of mianownik

	singular	plural
nominative	mianownik	mianowniki
genitive	mianownika	mianowników
dative	mianownikowi	mianownikom
accusative	mianownik	mianowniki
instrumental	mianownikiem	mianownikami
locative	mianowniku	mianownikach
vocative	mianowniku	mianowniki

Derived terms

• najniższy wspólny mianownik
• wspólny mianownik

 

Further reading

• mianownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mianownik in Polish dictionaries at PWN