Swedish

edit

Etymology

edit

From munter (merry) +‎ gök (cuckoo). Attested since 1824.

Noun

edit

muntergök c

  1. (colloquial) a happy jolly fella
    Antonym: dysterkvist

Declension

edit
Declension of muntergök 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative muntergök muntergöken muntergökar muntergökarna
Genitive muntergöks muntergökens muntergökars muntergökarnas

References

edit