narta

See also: nartą

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnar̥ta/

  Rhymes: -ar̥ta

Verb

narta (weak verb, third-person singular past indicative nartaði, supine nartað)

1. to nibble

Conjugation

narta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að narta
supine (sagnbót)		nartað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nartandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég narta	við nörtum	present (nútíð)	ég narti	við nörtum
	þú nartar	þið nartið		þú nartir	þið nartið
	hann, hún, það nartar	þeir, þær, þau narta		hann, hún, það narti	þeir, þær, þau narti
past (þátíð)	ég nartaði	við nörtuðum	past (þátíð)	ég nartaði	við nörtuðum
	þú nartaðir	þið nörtuðuð		þú nartaðir	þið nörtuðuð
	hann, hún, það nartaði	þeir, þær, þau nörtuðu		hann, hún, það nartaði	þeir, þær, þau nörtuðu
imperative (boðháttur)	narta (þú)	nartið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nartaðu	nartiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nartast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að nartast
supine (sagnbót)		nartast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		nartandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég nartast	við nörtumst	present (nútíð)	ég nartist	við nörtumst
	þú nartast	þið nartist		þú nartist	þið nartist
	hann, hún, það nartast	þeir, þær, þau nartast		hann, hún, það nartist	þeir, þær, þau nartist
past (þátíð)	ég nartaðist	við nörtuðumst	past (þátíð)	ég nartaðist	við nörtuðumst
	þú nartaðist	þið nörtuðust		þú nartaðist	þið nörtuðust
	hann, hún, það nartaðist	þeir, þær, þau nörtuðust		hann, hún, það nartaðist	þeir, þær, þau nörtuðust
imperative (boðháttur)	nartast (þú)	nartist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	nartastu	nartisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

nartaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nartaður	nörtuð	nartað		nartaðir	nartaðar	nörtuð
accusative (þolfall)	nartaðan	nartaða	nartað		nartaða	nartaðar	nörtuð
dative (þágufall)	nörtuðum	nartaðri	nörtuðu		nörtuðum	nörtuðum	nörtuðum
genitive (eignarfall)	nartaðs	nartaðrar	nartaðs		nartaðra	nartaðra	nartaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	nartaði	nartaða	nartaða		nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
accusative (þolfall)	nartaða	nörtuðu	nartaða		nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
dative (þágufall)	nartaða	nörtuðu	nartaða		nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu
genitive (eignarfall)	nartaða	nörtuðu	nartaða		nörtuðu	nörtuðu	nörtuðu

Derived terms

• nart
• nartari

Latin

Etymology

Borrowed from Polish narta.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /ˈnar.ta/, [ˈnärt̪ä]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈnar.ta/, [ˈnärt̪ä]

Noun

narta f (genitive nartae); first declension

1. (New Latin, skiing) ski (one of a pair of long flat runners designed for gliding over snow or water)

Declension

First-declension noun

	singular	plural
nominative	narta	nartae
genitive	nartae	nartārum
dative	nartae	nartīs
accusative	nartam	nartās
ablative	nartā	nartīs
vocative	narta	nartae

Quotations

For quotations using this term, see Citations:narta.

References

• 1. NARTA in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
• 2. NARTA in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)

Polish

narty

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *na rъtě (“at the point or end”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnar.ta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arta
• Syllabification: nar‧ta

Noun

narta f

1. (skiing) ski (one of a pair of long flat runners designed for gliding over snow or water)

Declension

Declension of narta

	singular	plural
nominative	narta	narty
genitive	narty	nart
dative	narcie	nartom
accusative	nartę	narty
instrumental	nartą	nartami
locative	narcie	nartach
vocative	narto	narty

Derived terms

nouns

• narciarka
• narciarz
• nartnik

 

verbs

• nartować impf

 

Related terms

adjectives

• narciarski

 

adverbs

• narciarsko

 

nouns

• narciarnia
• narciarstwo
• narciarzyk

 

Descendants

• → New Latin: narta
• → Yiddish: נאַרטע (narte)

Further reading

• narta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narta in Polish dictionaries at PWN