Ingrian edit

Etymology edit

Ultimately from Latin numeralis. Akin to Finnish numeraali.

Pronunciation edit

Noun edit

numerali

  1. (grammar) numeral

Declension edit

Declension of numerali (type 5/vahti, no gradation, gemination)
singular plural
nominative numerali numeralit
genitive numeralin numeralliin, numeraliloin
partitive numerallia numeralija, numeraliloja
illative numerallii numerallii, numeraliloihe
inessive numeralis numeraliis, numeralilois
elative numeralist numeraliist, numeraliloist
allative numeralille numeraliille, numeraliloille
adessive numeralil numeraliil, numeraliloil
ablative numeralilt numeraliilt, numeraliloilt
translative numeraliks numeraliiks, numeraliloiks
essive numeralinna, numeralliin numeraliinna, numeraliloinna, numeralliin, numeraliloin
exessive1) numeralint numeraliint, numeraliloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

Synonyms edit

References edit

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 27

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /nu.meˈra.li/
  • Rhymes: -ali
  • Hyphenation: nu‧me‧rà‧li

Noun edit

numerali m

  1. plural of numerale

Anagrams edit

Latin edit

Adjective edit

numerālī

  1. dative/ablative masculine/feminine/neuter singular of numerālis