Ingrian

edit

Etymology

edit

Ultimately from Latin numeralis. Akin to Finnish numeraali.

Pronunciation

edit

Noun

edit

numerali

  1. (grammar) numeral

Declension

edit
Declension of numerali (type 5/vahti, no gradation, gemination)
singular plural
nominative numerali numeralit
genitive numeralin numeralliin, numeraliloin
partitive numerallia numeralija, numeraliloja
illative numerallii numerallii, numeraliloihe
inessive numeralis numeraliis, numeralilois
elative numeralist numeraliist, numeraliloist
allative numeralille numeraliille, numeraliloille
adessive numeralil numeraliil, numeraliloil
ablative numeralilt numeraliilt, numeraliloilt
translative numeraliks numeraliiks, numeraliloiks
essive numeralinna, numeralliin numeraliinna, numeraliloinna, numeralliin, numeraliloin
exessive1) numeralint numeraliint, numeraliloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

Synonyms

edit

References

edit
  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 27

Italian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /nu.meˈra.li/
  • Rhymes: -ali
  • Hyphenation: nu‧me‧rà‧li

Noun

edit

numerali m

  1. plural of numerale

Anagrams

edit

Latin

edit

Adjective

edit

numerālī

  1. dative/ablative masculine/feminine/neuter singular of numerālis