ocitnout
Czech
editEtymology
editInherited from Proto-Slavic *oťьtnǫti.
Pronunciation
editVerb
editocitnout pf (imperfective ocitat)
Conjugation
editConjugation
Infinitive | ocitnout, ocitnouti | Active adjective | ocitnuvší |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | ocitnu | ocitneme | — | ocitněme |
2nd person | ocitneš | ocitnete | ocitni | ocitněte |
3rd person | ocitne | ocitnou | — | — |
The verb ocitnout does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | ocitnul | ocitnuli | — | — |
masculine inanimate | ocitnuly | — | ||
feminine | ocitnula | — | ||
neuter | ocitnulo | ocitnula | — | — |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | ocitnuv |
feminine + neuter singular | — | ocitnuvši |
plural | — | ocitnuvše |