onbetekenend

Dutch

Etymology

From on- +‎ betekenend, present participle of betekenen (“to mean, signify”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

onbetekenend (comparative onbetekenender, superlative onbetekenendst)

1. insignificant

   Synonym: onbeduidend

Inflection

Declension of onbetekenend
uninflected	onbetekenend
inflected	onbetekenende
comparative	onbetekenender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onbetekenend	onbetekenender	het onbetekenendst het onbetekenendste
indefinite	m./f. sing.	onbetekenende	onbetekenendere	onbetekenendste
	n. sing.	onbetekenend	onbetekenender	onbetekenendste
	plural	onbetekenende	onbetekenendere	onbetekenendste
definite		onbetekenende	onbetekenendere	onbetekenendste
partitive		onbetekenends	onbetekenenders	—