onbewogen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onbewogen. Equivalent to on- +‎ bewogen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.bəˈʋoː.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧be‧wo‧gen
• Rhymes: -oːɣən

Adjective

onbewogen (comparative onbewogener, superlative onbewogenst)

1. untroubled, unmoved

Declension

Declension of onbewogen
uninflected	onbewogen
inflected	onbewogen
comparative	onbewogener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onbewogen	onbewogener	het onbewogenst het onbewogenste
indefinite	m./f. sing.	onbewogen	onbewogener	onbewogenste
	n. sing.	onbewogen	onbewogener	onbewogenste
	plural	onbewogen	onbewogener	onbewogenste
definite		onbewogen	onbewogener	onbewogenste
partitive		onbewogens	onbewogeners	—

Derived terms

• onbewogenheid

Adverb

onbewogen

1. untroubledly