ongezellig

Dutch

Etymology

on- +‎ gezellig

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔŋ.ɣəˈzɛ.ləx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧ge‧zel‧lig

Adjective

ongezellig (comparative ongezelliger, superlative ongezelligst)

1. Unwelcoming; unsociable.

   Antonym: ongezellig

Declension

Declension of ongezellig
uninflected	ongezellig
inflected	ongezellige
comparative	ongezelliger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ongezellig	ongezelliger	het ongezelligst het ongezelligste
indefinite	m./f. sing.	ongezellige	ongezelligere	ongezelligste
	n. sing.	ongezellig	ongezelliger	ongezelligste
	plural	ongezellige	ongezelligere	ongezelligste
definite		ongezellige	ongezelligere	ongezelligste
partitive		ongezelligs	ongezelligers	—

References

Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “ongezellig”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001