Dutch

edit

Etymology

edit

on- +‎ schuldig

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Adjective

edit

onschuldig (comparative onschuldiger, superlative onschuldigst)

  1. Innocent.

Inflection

edit
Declension of onschuldig
uninflected onschuldig
inflected onschuldige
comparative onschuldiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial onschuldig onschuldiger het onschuldigst
het onschuldigste
indefinite m./f. sing. onschuldige onschuldigere onschuldigste
n. sing. onschuldig onschuldiger onschuldigste
plural onschuldige onschuldigere onschuldigste
definite onschuldige onschuldigere onschuldigste
partitive onschuldigs onschuldigers

Descendants

edit
  • Negerhollands: onskuldig, onskyldig