ontkrullen

Dutch

Etymology

From ont- (“un-”) +‎ krullen (“to curl”), or from krul (“curl”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈkrʏ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧krul‧len
• Rhymes: -ʏlən

Verb

ontkrullen

1. (transitive) to uncurl, to straighten

Conjugation

Conjugation of ontkrullen (weak, prefixed)
infinitive	ontkrullen
past singular	ontkrulde
past participle	ontkruld
infinitive	ontkrullen
gerund	ontkrullen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontkrul	ontkrulde
2nd person sing. (jij)	ontkrult, ontkrul2	ontkrulde
2nd person sing. (u)	ontkrult	ontkrulde
2nd person sing. (gij)	ontkrult	ontkrulde
3rd person singular	ontkrult	ontkrulde
plural	ontkrullen	ontkrulden
subjunctive sing.1	ontkrulle	ontkrulde
subjunctive plur.1	ontkrullen	ontkrulden
imperative sing.	ontkrul
imperative plur.1	ontkrult
participles	ontkrullend	ontkruld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• ontkroezen