ontsluieren
Dutch edit
Etymology edit
From sluier (“veil”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Pronunciation edit
Verb edit
ontsluieren
Inflection edit
| Inflection of ontsluieren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontsluieren | |||
| past singular | ontsluierde | |||
| past participle | ontsluierd | |||
| infinitive | ontsluieren | |||
| gerund | ontsluieren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontsluier | ontsluierde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontsluiert | ontsluierde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontsluiert | ontsluierde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontsluiert | ontsluierde | ||
| 3rd person singular | ontsluiert | ontsluierde | ||
| plural | ontsluieren | ontsluierden | ||
| subjunctive sing.1 | ontsluiere | ontsluierde | ||
| subjunctive plur.1 | ontsluieren | ontsluierden | ||
| imperative sing. | ontsluier | |||
| imperative plur.1 | ontsluiert | |||
| participles | ontsluierend | ontsluierd | ||
| 1) Archaic. | ||||