ontsluieren

Dutch

Etymology

From sluier (“veil”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈslœy̯.ər.ə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ontsluieren

1. (literally) to physically unveil, reveal
2. (figuratively) to disclose, render public

Conjugation

Conjugation of ontsluieren (weak, prefixed)
infinitive	ontsluieren
past singular	ontsluierde
past participle	ontsluierd
infinitive	ontsluieren
gerund	ontsluieren n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsluier	ontsluierde
2nd person sing. (jij)	ontsluiert, ontsluier2	ontsluierde
2nd person sing. (u)	ontsluiert	ontsluierde
2nd person sing. (gij)	ontsluiert	ontsluierde
3rd person singular	ontsluiert	ontsluierde
plural	ontsluieren	ontsluierden
subjunctive sing.1	ontsluiere	ontsluierde
subjunctive plur.1	ontsluieren	ontsluierden
imperative sing.	ontsluier
imperative plur.1	ontsluiert
participles	ontsluierend	ontsluierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• onthullen

Antonyms

• versluieren