onzuiver

Dutch

Etymology

From on- (“un-”) +‎ zuiver (“pure”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

onzuiver (comparative onzuiverder, superlative onzuiverst)

1. impure, mixed

   Antonym: zuiver

Declension

Declension of onzuiver
uninflected	onzuiver
inflected	onzuivere
comparative	onzuiverder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onzuiver	onzuiverder	het onzuiverst het onzuiverste
indefinite	m./f. sing.	onzuivere	onzuiverdere	onzuiverste
	n. sing.	onzuiver	onzuiverder	onzuiverste
	plural	onzuivere	onzuiverdere	onzuiverste
definite		onzuivere	onzuiverdere	onzuiverste
partitive		onzuivers	onzuiverders	—