opitulus
Latin edit
Etymology edit
From ops ("aid") and tulī, suppletive perfect of ferō ("to bring"). Compare opifer.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /oˈpi.tu.lus/, [ɔˈpɪt̪ʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /oˈpi.tu.lus/, [oˈpiːt̪ulus]
Adjective edit
opitulus (feminine opitula, neuter opitulum); first/second-declension adjective
- (of Jupiter) aid-bringing
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | opitulus | opitula | opitulum | opitulī | opitulae | opitula | |
Genitive | opitulī | opitulae | opitulī | opitulōrum | opitulārum | opitulōrum | |
Dative | opitulō | opitulō | opitulīs | ||||
Accusative | opitulum | opitulam | opitulum | opitulōs | opitulās | opitula | |
Ablative | opitulō | opitulā | opitulō | opitulīs | |||
Vocative | opitule | opitula | opitulum | opitulī | opitulae | opitula |
References edit
- “opitulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- opitulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.