oppermachtig

Dutch

Etymology

From opper- +‎ machtig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔ.pərˈmɑx.təx/

• (file)

• Hyphenation: op‧per‧mach‧tig

Adjective

oppermachtig (comparative oppermachtiger, superlative oppermachtigst)

1. sovereign, supreme

Inflection

Inflection of oppermachtig
uninflected	oppermachtig
inflected	oppermachtige
comparative	oppermachtiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		oppermachtig	oppermachtiger	het oppermachtigst het oppermachtigste
indefinite	m./f. sing.	oppermachtige	oppermachtigere	oppermachtigste
	n. sing.	oppermachtig	oppermachtiger	oppermachtigste
	plural	oppermachtige	oppermachtigere	oppermachtigste
definite		oppermachtige	oppermachtigere	oppermachtigste
partitive		oppermachtigs	oppermachtigers	—