panicz

See also: Panicz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish panic. By surface analysis, pan +‎ -icz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpa.ɲit͡ʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲit͡ʂ
• Syllabification: pa‧nicz

Noun

panicz m pers (female equivalent paniusia, diminutive paniczek or paniczyk)

1. (archaic) lordling (unimportant or petty lord)
2. (archaic) lord's son
3. (derogatory) lordling (someone who demands to be served)

   Synonym: królewicz

Declension

Declension of panicz

	singular	plural
nominative	panicz	panicze
genitive	panicza	paniczów
dative	paniczowi	paniczom
accusative	panicza	paniczów
instrumental	paniczem	paniczami
locative	paniczu	paniczach
vocative	paniczu	panicze

Derived terms

adjectives

• paniczowski
• paniczowy

 

Related terms

adjectives

• paniczykowaty
• paniczykowski

 

noun

• paniczykostwo

 

Further reading

• panicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• panicz in Polish dictionaries at PWN