paraula
CatalanEdit
EtymologyEdit
Inherited from Old Catalan paraula, from Latin parabola (“parable, proverb”), from Ancient Greek παραβολή (parabolḗ). Attested from the 12th century.[1] Compare Occitan paraula, French parole, Spanish palabra. Doublet of paràbola, a borrowing from Latin.
PronunciationEdit
NounEdit
paraula f (plural paraules)
Derived termsEdit
Related termsEdit
ReferencesEdit
- “paraula” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “paraula” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “paraula” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- ^ “paraula”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
DalmatianEdit
Alternative formsEdit
EtymologyEdit
From Late Latin, from Latin parabola, from Ancient Greek παραβολή (parabolḗ, “comparison; parable”). Compare Spanish palabra, Italian parola.
NounEdit
paraula f
OccitanEdit
EtymologyEdit
From Old Occitan paraulla, from Late Latin, from Latin parabola, from Ancient Greek παραβολή (parabolḗ), attested from the 12th century.[1]
PronunciationEdit
NounEdit
paraula f (plural paraulas)
Related termsEdit
ReferencesEdit
- ^ Diccionari General de la Lenga Occitana, L’Academia occitana – Consistòri del Gai Saber, 2008-2016, page 433.
Old OccitanEdit
NounEdit
paraula f (oblique plural paraulas, nominative singular paraula, nominative plural paraulas)
- Alternative form of paraulla