pień

See also: pien, pien-, Pien, and píen

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pjɛɲ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲ
• Syllabification: pień

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *pьňь.

Noun

pień m inan (diminutive pieniek)

1. trunk (part of a tree)
2. (beekeeping) bee colony

Declension

Declension of pień

	singular	plural
nominative	pień	pnie
genitive	pnia	pni
dative	pniowi	pniom
accusative	pień	pnie
instrumental	pniem	pniami
locative	pniu	pniach
vocative	pniu	pnie

Derived terms

noun

• baniopień

 

Related terms

noun

• pniak

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

pień n

1. genitive plural of pienie

   Synonym: pieni

Verb

pień

1. second-person singular imperative of pienić

Further reading

• pień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pień in Polish dictionaries at PWN