pospolity

Polish

Etymology

From pospołu (“commonly”, adverb) +‎ -ity.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.spɔˈli.tɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -itɘ
• Syllabification: po‧spo‧li‧ty

Adjective

pospolity (not comparable, no derived adverb)

1. common (found in large numbers or in a large quantity)

   Synonym: powszechny

2. ordinary, common

   Synonym: zwykły

Declension

Declension of pospolity (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	pospolity		pospolita	pospolite	pospolici	pospolite
genitive	pospolitego		pospolitej	pospolitego	pospolitych
dative	pospolitemu		pospolitej	pospolitemu	pospolitym
accusative	pospolitego	pospolity	pospolitą	pospolite	pospolitych	pospolite
instrumental	pospolitym		pospolitą	pospolitym	pospolitymi
locative	pospolitym		pospolitej	pospolitym	pospolitych

Derived terms

nouns

• nazwa pospolita
• rzeczownik pospolity
• rzeczpospolita

 

Further reading

• pospolity in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pospolity in Polish dictionaries at PWN