powiednie

Old Polish

Etymology

From *powiedny + -ie, from powiedzieć + -ny. First attested in c. 1500.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔvjɛdɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔvjɛdɲɛ/

Adverb

powiednie

1. citing orally
   • 1977 [c. 1500], Julian Wojtkowski, editor, Glosy i drobne teksty polskie do 1500 roku, page 139:

     Omnis scriptura exponitur sic: originaliter, effectiue, diffinitiue, pactatiue povyednye

     [Omnis scriptura exponitur sic: originaliter, effectiue, diffinitiue, pactatiue powiednie]

Related terms

nouns

• powiadanie
• powiastka
• powiedacz
• powiedzenie
• powieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “powiednie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN