Latin edit

Etymology edit

From proelium (battle, combat) +‎ .

Pronunciation edit

Verb edit

proelior (present infinitive proeliārī, perfect active proeliātus sum); first conjugation, deponent

  1. to fight (in battle)

Conjugation edit

   Conjugation of proelior (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present proelior proeliāris,
proeliāre
proeliātur proeliāmur proeliāminī proeliantur
imperfect proeliābar proeliābāris,
proeliābāre
proeliābātur proeliābāmur proeliābāminī proeliābantur
future proeliābor proeliāberis,
proeliābere
proeliābitur proeliābimur proeliābiminī proeliābuntur
perfect proeliātus + present active indicative of sum
pluperfect proeliātus + imperfect active indicative of sum
future perfect proeliātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present proelier proeliēris,
proeliēre
proeliētur proeliēmur proeliēminī proelientur
imperfect proeliārer proeliārēris,
proeliārēre
proeliārētur proeliārēmur proeliārēminī proeliārentur
perfect proeliātus + present active subjunctive of sum
pluperfect proeliātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present proeliāre proeliāminī
future proeliātor proeliātor proeliantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives proeliārī proeliātum esse proeliātūrum esse
participles proeliāns proeliātus proeliātūrus proeliandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
proeliandī proeliandō proeliandum proeliandō proeliātum proeliātū

References edit

  • proelior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • proelior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • proelior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.