przepowiedczy

Polish

Etymology

From przepowiedzieć +‎ -czy. First attested in 1830.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛ.pɔˈvjɛt.t͡ʂɨ/
• Rhymes: -ɛtt͡ʂɨ
• Syllabification: prze‧po‧wied‧czy

Adjective

przepowiedczy (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete, rare) predictive, forseeing

   Synonym: przepowiedni

Declension

Declension of przepowiedczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	przepowiedczy		przepowiedcza	przepowiedcze	przepowiedczy	przepowiedcze
genitive	przepowiedczego		przepowiedczej	przepowiedczego	przepowiedczych
dative	przepowiedczemu		przepowiedczej	przepowiedczemu	przepowiedczym
accusative	przepowiedczego	przepowiedczy	przepowiedczą	przepowiedcze	przepowiedczych	przepowiedcze
instrumental	przepowiedczym		przepowiedczą	przepowiedczym	przepowiedczymi
locative	przepowiedczym		przepowiedczej	przepowiedczym	przepowiedczych

Related terms

adjectives

• przepowiadalny
• przepowiedni

 

nouns

• przepowiadacz
• przepowiadaczka
• przepowiadalność
• przepowiadka
• przepowiastka
• przepowiednia
• przepowiednik
• przepowiedź
• przepowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przepowiedzieć pf, przepowiadać impf

 

Further reading

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przepowiedczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 169