réi

See also: rei, Rei, rèi, reí, Réi, and re'i

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German rō, from Old High German (h)rō, from Proto-Germanic *hrawaz. The form shows an unusual umlaut like Central Franconian rüh, rieh. Also cognate with German roh, Dutch rauw, English raw.

Pronunciation

• IPA^(key): /rei̯/, [ʀɜɪ̯]
• Rhymes: -ɜɪ
• Homophone: Réi

Adjective

réi (masculine réien, neuter réit, comparative méi réi, superlative am réisten)

1. raw, uncooked

   D'Fleesch ass réi!

   The meat is raw!

2. raw, sore

   Seng Wonne sinn nach réi.

   His wounds are still raw.

Declension

declension of réi

number and gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		hien ass réi	si ass réi	et ass réi	si si(nn) réi
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	réien	réi	réit	réi
	independent without determiner			réies	réier
dative	after any declined word	réien	réier	réien	réien
	as first declined word	réiem		réiem